In het Eindhovens Dagblad verscheen 12 maart jl. een artikel met als kopje ‘Uren of resultaat?’. In dit artikel, geschreven door wethouder Renate Richters, geeft de wethouder uitleg over haar beleid ‘schoon en leefbaar huis’. Dit beleid is inmiddels door de hoogste rechter (de CRvB) afgewezen. Het oordeel van de rechter is onderbouwd met een aantal argumenten, waarvan de belangrijkste is, dat het de cliënt onvoldoende rechtszekerheid biedt.
Naar aanleiding van dit artikel wil ik nog het volgende opmerken. Het artikel van Renate Richters is niet volledig en eenzijdig positief. De nieuwe aanpak in Eindhoven was tegelijkertijd een flinke versobering van de nog lopende beschikkingen. Het openbreken van deze beschikkingen voelt niet goed. Mogelijk is het ook onrechtmatig. Mensen hadden het vertrouwen een aantal jaren vooruit te kunnen. Niets bleek minder waar. Bij het opnemen van de taken, die in het huis gedaan moeten worden, bleek de gemeente een formulier te gebruiken, waarop de incidentele taken ontbraken. Deze taken zouden door het sociale netwerk van de betrokkene moeten worden uitgevoerd. Indien er geen netwerk aanwezig is, wordt geadviseerd een vrijwilliger te zoeken, die zou kunnen helpen.
Het is natuurlijk niet te verdedigen, dat mensen over een schoon huis beschikken, als het spinrag niet van het plafond mag worden verwijderd. Het is in strijd met de normale hygiëne, dat de koelkast aan de binnenkant niet mag worden schoongemaakt. Je zult maar hebben gemorst en niet op je knieën kunnen zitten, dan heb je toch een flink probleem. Tijdens de vakanties deden de cliënten van de zorgaanbieders een vervelende ontdekking. De hulp werd, op enkele uitzonderingen na, tijdens de vakantie niet meer vervangen. De eigen bijdrage van deze mensen liep wel gewoon door. Ook dit voelt niet lekker. In de regeling werd het aan de zorgaanbieders overgelaten om afspraken te maken over de te verrichten taken. Deze ‘afspraken’ werden vastgelegd in het ‘Huishoudelijk Ondersteunings Plan’. Ook hier ging het niet altijd goed. De zorgaanbieders waren vaak toch wel zuinig met de aangeboden hulp. Ook van deze gang van zaken heeft de rechter uitgesproken, dat dit niet kan. De gemeente zelf is daarvoor verantwoordelijk. Er wordt door sommige politieke partijen gesproken over een a-sociaal beleid. Dit is wel een zeer negatieve kwalificatie. Sociaal is het zeker ook niet. Er is volop gekort op hulp, die volgens WMO 2015 als maatwerk beschikbaar zou moeten zijn.
Gelukkig hebben ruim 300 mensen bezwaar gemaakt tegen de nieuwe regeling. De behandeling van de bezwaarschriften heeft lang op zich laten wachten. In februari van dit jaar is de behandeling gestart. De eerste resultaten zijn veel belovend. De bezwaarmakers krijgen meer tijd toebedeeld. De gemeente volhardt echter in haar weigering om ook de incidentele taken te honoreren. De rechter krijgt het laatste woord. De kans is groot, dat de rechter het weglaten van de incidentele taken door de gemeente zal veroordelen en de bezwaarmakers in het gelijk stelt.
Lees hier het volledige artikel uit het Eindhovens Dagblad van 12 maart jl.
Kees Blokker, Cliëntondersteuner WMO OVO/PVGE
* Realisatie Supportpunt Eindhoven in samenwerking met OVO *